Wat zijn parasieten: soorten en classificatie

Als u weet via welke routes parasieten het lichaam binnendringen, is het mogelijk om preventieve maatregelen te nemen in contact met mogelijke infectiebronnen. Wat wormen zijn, als darmparasieten, is bij velen bekend. De gewone man is zich echter minder bewust van de soorten die in de bloedsomloop, onderhuidse lymfe, spieren, hersenen en inwendige organen leven.

Alle soorten parasieten in het menselijk lichaam worden ingedeeld in vertegenwoordigers: protozoa, platte en ronde wormen, geleedpotigen en hun larven.Virussen, pathogene bacteriën en schimmels kunnen worden geclassificeerd als parasieten, maar ze worden in een aparte groep onderscheiden. Infectieziekten zijn onderverdeeld in: viraal, schimmel, bacterieel en parasitair. De classificatie van menselijke parasieten omvat - een unieke vissoort (gewone vandellia), die in staat is om de menselijke urethra (willekeurige gastheer) te penetreren.

Parasitisme en zijn typen

Wie zijn parasieten? Dit zijn organismen die leven ten koste van een ander individu, niet genetisch daarmee verwant zijn en antagonistische relaties aangaan, dat wil zeggen, het leven verstoren. Het concept van parasitisme mag niet worden geëxtrapoleerd naar micro-organismen die in het lichaam leven zonder het speciale schade toe te brengen. In de natuur komen plant- en dierparasieten voor, afhankelijk van het type gastheer. Tijdens het functioneren van deze manier van leven werken het parasiet- en gastheersysteem constant. De taak van de eerste: van de tweede leven, zonder hem lange tijd te doden.

Classificatie van parasieten naar type:

1. Lokalisatiesites: externe en interne parasieten (exo- en endoparasieten).
2. Bij wijze van leven: constant parasitaire (obligaat) en vrijlevende vormen, die onder bepaalde omstandigheden beginnen te bestaan ten koste van een ander organisme (facultatieve parasieten).
3. Door de timing van contact met de gastheer: tijdelijke en permanente parasieten (stationair en periodiek).

In de voedselketen zijn dierlijke parasieten meestal tweede- of derde-orde-consumenten, omdat ze zich voeden met herbivoren of carnivoren. De manier waarop de parasiet zich voedt, berooft de gastheer van voedingsstoffen en / of leidt tot de vernietiging van cellen en weefsels. Hostantagonisme treedt vaak op omdat gevaarlijke bewoners giftige stofwisselingsproducten afgeven. Dit leidt tot bepaalde symptomen (allergieën, aandoeningen van het spijsverteringsstelsel, tekenen van schade aan verschillende interne organen).

Virussen

Virussen zijn intracellulaire parasieten met een eiwitgenetische structuur. Door de materialen van de cel reproduceren ze zichzelf. Het virus is een obligate parasiet.

Volgens de classificatie worden, afhankelijk van het type genetisch materiaal, RNA- en DNA-bevattende virussen geïsoleerd. Intracellulaire middelen van de eerste groep zijn onder meer:

1. Enterovirussen. Ze vermenigvuldigen zich in het spijsverteringskanaal en veroorzaken problemen in verschillende menselijke organen.
2. Rhinovirussen. Veroorzakers van ARVI.
3. Influenza, hondsdolheid en door teken overgedragen encefalitis-virussen.
4. Papillomavirussen.

De tweede groep omvat: adenovirussen (die acute luchtweginfecties veroorzaken), herpes en pokkenpathogenen.

Virussen komen in de doelcel terecht, maken zijn processen ondergeschikt aan zichzelf, integreren in het genetisch materiaal of lokaliseren in het cytoplasma, en repliceren zich (vermenigvuldigen). Vervolgens treedt celdood op als gevolg van lysis, apoptose of vervorming van de membraanstructuur. Sommige vertegenwoordigers (papillomavirussen, Epstein-Barr-virus) kunnen de degeneratie van cellen in kwaadaardige cellen veroorzaken.

Hoe virussen binnendringen:

1. In de lucht.
2. Via het maagdarmkanaal bij het drinken van water en het eten van voedsel.
3. Door de huid en uitwendige slijmvliezen, zoals het bindvlies van het oog.
4. Door middel van geleedpotige vectoren (insecten, teken).
5. Als gevolg van het gebruik van niet-steriele medische hulpmiddelen (injectiespuiten, pipetten).

Elk virus is aangepast aan een specifieke cel, onderscheidt het doelwit met behulp van receptoren.

Bacteriën

Onder bacteriën nemen rickettsiae, intracellulaire parasieten, een speciale positie in. Dit zijn de meest primitieve vertegenwoordigers die op virussen lijken. Bij mensen veroorzaken deze micro-organismen: tyfus, door teken overgedragen rickettsiose, Rocky Mountain spotted fever. Mensen raken besmet met rickettsiae door de beten van teken, vlooien, luizen.

Andere intracellulaire parasieten van chlamydia veroorzaken een van de meest voorkomende geslachtsziekten (chlamydia) en veroorzaken ernstige oogontsteking, longontsteking bij zuigelingen en enteritis.

Gevaarlijke bacteriën zijn onder meer:

1. Salmonella is de veroorzaker van buiktyfus.
2. Tetanusstick.
3. Een bleke spirocheet die syfilis veroorzaakt door een moeilijke diagnose van de ziekte, wat leidt tot een vertraging van de behandeling.
4. Pneumokokken, die longontsteking kunnen veroorzaken en, minder vaak, bacteriële meningitis.
5. Tuberculosebacil, die zich misschien lange tijd niet manifesteert en dan in een open vorm verandert.
6. Escherichia coli vanwege zijn vermogen om antibioticaresistentie te verwerven. Veroorzaakt gastro-enteritis, zelden meningitis en urineweginfectie.

Van uitwendige parasieten zoals Staphylococcus aureus is bekend dat ze een breed scala aan huidinfecties veroorzaken. De gevaarlijkste gevolgen van zijn activiteit: longontsteking, meningitis, osteomyelitis, endocarditis, ernstige shock door blootstelling aan bacteriële toxines en sepsis (in het dagelijks leven wordt dit bloedvergiftiging genoemd).

Paddestoelen

Ziekteverwekkende schimmels - menselijke parasieten zijn beter beschermd tegen de effecten van medicijnen dan bacteriën. De meest voorkomende schimmelziekte is candidiasis (spruw), gelokaliseerd op verschillende slijmvliezen met een verzwakt immuunsysteem. Paddestoelen van het geslacht Candida leven in het lichaam van een gezond persoon en brengen alleen tastbare schade aan als de beschermende functie faalt. Voorwaardelijk pathogene bacteriën en schimmels vormen een grensgroep van micro-organismen tussen niet-pathogene en pathogene categorieën. Daarom worden ze in de regel niet als parasieten geclassificeerd.

Pathogene micelliale schimmels zijn menselijke parasieten die vaak ziekten van de buitenste omhulling veroorzaken:

1. Keratomycose. Reproductie van schimmels vindt plaats in de verhoornde zone van de epidermis of op de haarschubben (trichosporia nodosum, versicolor versicolor).
2. Dermatofytose. Ziekteverwekkers tasten niet alleen de epidermis aan, maar ook de dermis, nagels en haar (ringworm, korst).
3. Diepe mycosen. Schade aan de huid en nabijgelegen weefsels, evenals inwendige organen. Deze omvatten histoplasmose - een ernstige systemische schimmelziekte en aspergillose - schade aan de slijmvliezen en de huid veroorzaakt door aspergillus.

De klassieke bronnen van bacteriële en schimmelinfecties zijn zieke mensen, dieren, aarde, vuil water en voedsel.

Protozoa

Protozoa zijn een andere eencellige parasiet, samen met bacteriën en schimmels. Welke protozoaire parasieten van een persoon worden geïsoleerd, afhankelijk van de systematische positie?

1. Sommige soorten amoeben zijn facultatieve parasieten. De bekendste is dysenterie-amoebe, die het menselijk lichaam binnendringt in de vorm van een cyste (rustvorm). De ziekteverwekker komt de dikke darm binnen (luminale vorm), dringt vervolgens het slijmvlies binnen en beïnvloedt verschillende interne organen met de bloedstroom. Amoeben zijn waterorganismen, dus de belangrijkste bron van infectie is vuil water. Acanthamoeba-keratitis is een zeldzame oogziekte die acanthamoeba-keratitis wordt genoemd en die vaker voorkomt door de toenemende populariteit van contactlenzen.
2. Flagellaten (Leishmania, Giardia, Trichomonas). Trichomoniasis is de meest voorkomende ziekte van het urogenitale systeem, gevaarlijk vanwege de complicaties (onvruchtbaarheid, prostatitis, vroeggeboorte, enz. ).
3. Apicomplexen (Sporozoën). Met uitzondering van colpodelliden omvat de groep alleen obligate parasieten (Toxoplasma, Plasmodium malaria, Cryptosporidium, Coccidia, sarcocysten). Sporozoaire cysten komen het lichaam binnen nadat ze zijn gebeten door insecten, geïnfecteerde dieren hebben gegeten of water hebben gedronken.
4. Ciliates. Voor mensen is balantidia gevaarlijk en veroorzaakt het diarree en zweren in de darmwand als gevolg van activiteit in de dikke darm. Ciliaten zijn de grootste pathogene eencellige organismen.

De eenvoudigste menselijke parasieten veroorzaken protozoaire infecties (protozosen). Welke parasieten leven in het menselijke zenuwstelsel tussen de protozoa? Bijvoorbeeld de veroorzakers van toxoplasmose en cerebrale malaria. Onder de amoeben is de facultatieve parasiet Neglerius Fowler in staat het zenuwstelsel te infecteren.

Meercellig

Meercellige parasieten zijn onder meer platwormen, rondwormen, spinachtigen en insecten. De eerste nestelen zich in de regel in een persoon (in verschillende systemen en interne organen), en bepaalde soorten migreren of penetreren (rishta, larven van Gnathostoma spinigerum en haakwormen, schistosomen) in de onderhuidse laag. Wormen is de verzamelnaam van alle wormen die worminfecties (worminfecties) veroorzaken.

Veel voorkomende ziekten veroorzaakt door platwormen

Groep trematoden (digenetische staartvinnen):

1. Opisthorchiasis. Veroorzakers: soorten leverwormen, bijvoorbeeld katachtige en Siberische bot. Infectie treedt op als gevolg van het eten van geïnfecteerde riviervissen, die thermisch slecht zijn verwerkt.
2. Fascioliasis. Veroorzaakt door lever- en reuzenwormen. Infectie vindt plaats door consumptie van vervuild water of kustgras.
3. Schistosomiasis. De veroorzakers van schistosomen (in het bijzonder bloedbot) leven voornamelijk in warme klimaten. Ze dringen de huid binnen door contact met water.
4. Paragonimiasis. De oorzaak van de ziekte is een longbot, die wordt aangetroffen in warme klimaten. Een worm-geïnfecteerde en slecht verwerkte thermisch zoetwaterkrab of -krab is gevaarlijk.

De levenscyclus van de parasiet uit de groep trematoden is complex, inclusief verschillende larvale stadia en gastropoden als intermediaire dragers. Botten zijn dierlijke parasieten van gewervelde dieren, die fungeren als tijdelijke en permanente gastheren. Individuele larvale stadia kunnen zich ontwikkelen zonder bevruchting. Flukes 'apparaten voor het bevestigen en voeden van de gastheer zijn sukkels.

Lintwormen zijn obligate parasieten van de dunne darm van de mens. Hun lichaam bestaat uit segmenten (proglottiden), die periodiek afbreken en samen met de bevruchte eieren naar buiten komen. De levenscyclusfasen van lintwormen omvatten noodzakelijkerwijs de finna (blaarworm), die zich vormt in een tijdelijke eigenaar. De permanente gastheer slikt de Fin op, die zich ontwikkelt tot een taps toelopende (volwassen) vorm. De structurele kenmerken van lintwormen zijn de afwezigheid van een spijsverteringssysteem en de opname van voedingsstoffen door het hele oppervlak.

Meest gebruikelijk:

1. Runderenlintworm (ongewapende lintworm) veroorzaakt de ziekte van teniarinhose. Infectie vindt plaats door het vlees van runderen, waarvan de spieren worden vastgehouden door de Finnen, gevormd in het lichaam nadat de dieren eieren met voedsel hebben ingeslikt.
2. Varkenslintworm (gewapende lintworm) is de veroorzaker van cysticercose (Finn-stadium) en teniasis (volwassen). Naast de zuignappen is de helmint uitgerust met een rand met haken. Een persoon kan tegelijkertijd de functie van tussenpersoon en permanente eigenaar vervullen.
3. De brede lintworm veroorzaakt diphyllobothriasis. Tussengastheren zijn roeipootkreeftjes en vissen. Een persoon kan besmet raken door onvoldoende gezouten kaviaar en slecht gekookte of gebakken zoetwatervis.

De parasieten voeden zich met bloed en weefsel (botten) of verteerd voedsel (lintwormen).

Rondwormen

Welke veel voorkomende soorten parasieten bij mensen zijn rondwormen (nematoden)?

1. Ascaris. Ascariasis omvat migrerende (larvale) en intestinale (volwassen) stadia. De larve dringt de wand van de dunne darm binnen, beweegt naar de longen, omzeilt de lever en het hart en passeert achtereenvolgens de rui-stadia. Het komt de mondholte binnen, wordt weer ingeslikt en wordt volwassen in de dunne darm.
2. Pinworm. De veroorzaker van enterobiasis voedt zich in de laatste en eerste zones van de dunne en dikke darm, vermenigvuldigt zich in het ileum. Vrouwtjes leggen eieren in de anale plooien en veroorzaken hevige jeuk.
3. Vlasoglav is de oorzaak van trichocefalose. Deze parasieten in het menselijk lichaam dringen het slijmvlies van het eerste deel van de dikke darm binnen en voeden zich met weefselvloeistof en bloed.
4. Trichinella veroorzaakt een gevaarlijke ziekte van trichinose. In ernstige gevallen is het zenuwstelsel beschadigd. Dit zijn echte moordenaars, waarvan de larven de wand van de dunne darm binnendringen en door het hele lichaam worden gedragen. Meestal komen ze in de dwarsgestreepte spieren terecht, ze kunnen de ogen binnendringen en pijn en zwelling van het gezicht veroorzaken, in de longen, wat leidt tot hoesten. Tot nu toe is er geen remedie uitgevonden voor een volledig herstel.
5. Toksokara. Maak onderscheid tussen larvale (komt vaker voor) en imaginaire (intestinale) toxocariasis. De invasie wordt gekenmerkt door de ernst van allergische reacties. De larven verspreiden zich door het lichaam, komen in de weefsels, kapselen zich in en vormen granulomen.
6. Haakworm komt vaker voor in de tropen en subtropen. Bij een haakworminfectie scheiden de wormen in de darm proteolytische enzymen af die de wanden vernietigen en de bloedstolling verminderen. Parasieten in een persoon verschijnen als gevolg van de introductie van larven door de huid van vervuild water.
7. Escherichia coli en verwante soorten zijn tropische parasieten. De ziekte die ze veroorzaken, strongyloïdose, kan tientallen jaren asymptomatisch zijn. Met verminderde immuniteit lopen dragers van de worm een hoog risico op overlijden (60-85%).
8. Rishta is een subtropische worm die dracunculiasis veroorzaakt. De larven dringen de darmwand binnen. De vrouwtjes bereiken de onderhuidse laag en als de gastheer in het water is, verdrijven ze de larven door de huid. De tijdelijke gastheer is een roeipootkreeft.

De eigenaardigheden van het leefgebied van parasieten zijn van invloed op de manier waarop ze het lichaam binnendringen: contact met vervuild water of land, met dragers van larvale stadia die erin leven. Veel vertegenwoordigers van rondwormen hebben geen tussengastheer en behoren tot geohelminths. Besmetting met hen vindt voornamelijk plaats door besmet water, ongewassen handen, fruit of groenten, maar ook door de consumptie van vlees van wilde dieren.

Behandeling en ernstige gevolgen van helminthiasis

Een belangrijke manier om helminthiasis te diagnosticeren, is een bloedtest. Eosinofielen (een soort witte bloedcel) die in hoge concentraties worden aangetroffen, samen met andere tekenen van infectie, duiden op de aanwezigheid van een worm en een aantal pathogene protozoa in het lichaam. Hoe worden helminthiases behandeld? Medicijnen worden gebruikt om de symptomen te verlichten en een specifieke behandeling te geven. Anti-allergische (desensibiliserende) en ontgiftingstherapie wordt gebruikt. In principe worden medicijnen toegediend via een infuus (met behulp van een druppelaar), soms worden injecties gebruikt:

1. Een medicijn dat plasma vervangt en de effecten van gifstoffen verwijdert.
2. Isotone glucoseoplossing en zoutoplossing.
3. Vitaminen C en B6.
4. Natriumbicarbonaat (soda), calciumchloride of gluconaat.
5. Preparaten gebruikt bij verhoogde temperaturen.
6. Hormonale geneesmiddelen worden gebruikt in moeilijke situaties (met hepatitis of allergische myocarditis). Kaliuminname wordt ermee gecombineerd.
7. Geneesmiddelen tegen hartfalen en oedeem.

Er zijn aanwijzingen dat bepaalde parasitaire wormen, zoals de pygmee-lintworm, kanker kunnen veroorzaken. Stamcellen van larven kunnen degenereren tot kankerachtige. Parasieten kunnen indirect kanker veroorzaken door het immuunsysteem te verzwakken. Interessante gegevens werden verkregen in de studie van het effect van trematoden op de lever. Als gevolg van blootstelling aan afvalwormen kunnen gewone cellen in kankercellen veranderen. Parasieten zijn voornamelijk gelokaliseerd in het spijsverteringsstelsel, maar hun larven kunnen doordringen in verschillende interne organen. Bijvoorbeeld in de nieren (echinokokkose, schistosomiasis), hartspier (cysticercose, mijnwormziekte), lever (echinokokkose). Parasitaire wormen bij mensen hebben vaak invloed op het zenuwstelsel. Bekende cysticercose, echinococcosis, alveococcosis en schistosomiasis van de hersenen.

Geleedpotigen

De orde van insecten omvat bekende ectoparasieten zoals vlooien, bedwantsen, bloedzuigende dipteranen. In tegenstelling tot luizen zijn dit tijdelijke parasieten, dat wil zeggen, ze leven onstabiel met de hulp van de gastheer. Geleedpotige parasieten in de orde van spinachtigen omvatten de bekende schurftmijt. Paring van mannetje en vrouwtje vindt plaats op het oppervlak van het epitheel. De parasieten in het menselijk lichaam leggen dan hun eitjes in de keratinelaag van de huid en veroorzaken hevige jeuk. Veel mensen weten wat ixodide teken zijn. Dit zijn geleedpotige parasieten uit de orde van spinachtigen, waaronder de beroemdste vertegenwoordiger van de taiga-teek - een drager van gevaarlijke infecties (door teken overgedragen encefalitis, de ziekte van Lyme). Onder de bloedzuigende dipteranen zijn er: niet-malaria- en malariamuggen, muggen, muggen, bijtende muggen, dazen en echte vliegen. Deze geleedpotige parasieten kunnen een sterke allergische reactie veroorzaken en zijn ook drager van gevaarlijke virale en bacteriële infecties. Sommige vliegen, met name horzels, zetten larven onder de menselijke huid en veroorzaken myiasis. De larven kunnen het lichaam binnendringen.